دوچرخه های تاشو با این هدف طراحی شده اند که با تبدیل شدن به یک فرم فشرده، فرآیند حمل و نقل و نگهداری را تسهیل نمایند. هنگامی که دوچرخه جمع می شود، بسیار راحت تر می تواند در ساختمان ها، محل کار و وسائل حمل و نقل عمومی حمل شده، یا در فضای انباری های کوچک خانه یا در صندوق خودرو، قایق و هواپیما جای بگیرد. مکانیزم های تاشدن بر اساس پارامترهای زیادی مانند: سرعت تاشدن، سهولت تا شدن، میزان کم شدن حجم تا شده، کیفیت سواری، وزن، طول عمر و قیمت، انواع گوناگونی دارند. به علت پیچیدگی زیاد ساختارهای تاشو، تعداد قطعات زیاد و بازار های مورد نیاز خاص، دوچرخه های تاشو قیمت بیشتری در مقابل دوچرخه های غیر تاشو دارند.

تاریخچه استفاده از دوچرخه های امروزی، به 1885 میلادی برمی گردد. زمانی که دوچرخه سیفتی

(1) -دوچرخه ای که چرخ های اندازه هم داشت و با پدال زدن حرکت می کرد- ابتدا در انگلستان و سپس در سایر کشورها ساخته شد و رواج یافت. در سال های بعد، در گوشه و کنار دنیا تلاش برای ساخت دوچرخه های تاشو آغاز شد. اولین دوچرخه ی تاشویی که به صورت رسمی ثبت شده، به نام مایکل بی رایان (2) در سال 1893 در آمریکاست.